Για τον τρόπο που σταμάτησε το μπάσκετ, το bullying που είχε βιώσει για το ύψος του, την προσπάθεια του να επανέλθει στην ενεργό δράση αλλά και την περιπέτεια υγείας του γιου του μίλησε ο Παναγιώτης Φασούλας.
Ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Αυτός κι ο Άλλος” και μίλησε για την προσπάθεια του να επανακάμψει στο μπάσκετ λίγα χρόνια αφότου σταμάτησε την καριέρα του το 1999.
“Έχω σταματήσει το μπάσκετ από το 1999 τον περασμένο αιώνα. Είχα σκεφτεί να επιστρέψω 3-4 χρονιά μετά και είχα κάνει και μία προσπάθεια αλλά τότε δεν μπορούσες να παίξεις μπάσκετ χωρίς επαγγελματικό συμβόλαιο και ήταν ασυμβίβαστο να είσαι βουλευτής και να κάνεις επάγγελμα”, δήλωσε αρχικά ο Παναγιώτης Φασούλας.
“Ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω ξανά. Ήθελα παρά πολύ γιατί είμαι άνθρωπος για τον οποίο όλοι έλεγαν αυτός δεν γυμνάζεται, καπνίζει, πίνει και είμαι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που έπαιξε 21 χρόνια επαγγελματικό μπάσκετ χωρίς τραυματισμούς με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Θα ήταν πρωτοφανές να έχω σταματήσει τέσσερα χρόνια το μπάσκετ και να επιστρέψω στα 40 μου. Είχα ξεκινήσει προπονήσεις κανονικά“, συμπλήρωσε.
“Ρε, Φασούλα δε βαρέθηκες;”
Όσο για τους λόγους που αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση ανέφερε, “Είχαν αρχίσει και με ενοχλούσαν οι συζητήσεις στα αποδυτήρια. Κυβικά, γυναίκες που έλεγαν οι πιτσιρικάδες. Μετά από 20 χρόνια σ’ αυτή τη διαδικασία λες μήπως δεν ανήκω σ’ αυτόν το χώρο. Είχα πάει μια φορά στο γήπεδο του Παπάγου και έπαιζα αντίπαλος με έναν 19χρονο και άκουσα απ’ έξω να μου φωνάζουνε Δεν ήμουν μεγάλος, ήμουν 36 χρονών και είδα ότι έπρεπε να βγω από αυτόν τον χώρο, δεν ήθελα να παίζω με 18χρονους και 19χρονους. Θα έπαιζα άλλα 2-3 χρόνια. Τη σωματική αντοχή την είχα σίγουρα, την ψυχική δεν είμαι σίγουρος“, δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ακόμα προσέθεσε πάντως ότι το μπάσκετ του έλλειπε μετά από περίπου έξι μήνες γιατί δεν μπορείς να βιώσεις αλλού ανάλογα συναισθήματα. “Δεν υπάρχουν συναισθήματα σαν αυτά που ζει κάποιος που κάνει πρωταθλητισμό σ’ οποιοδήποτε άθλημα. Χαράς και λύπης είναι πολύ έντονα. Η ήττα ειδικά αν είναι σημαντική είναι κηδεία. Η νίκη είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται. Ζούμε γι’ αυτά τα έντονα συναισθήματα“.
Για το γεγονός ότι αν και επαγγελματίας αθλητής στον ΠΑΟΚ και στον Ολυμπιακό, ο Παναγιώτης Φασούλας, δήλωσε: “Κανένας δεν γούσταρε που κάπνιζα και ομολογώ και εγώ τώρα ότι δεν πρέπει να υπάρχει πιο αντιαισθητικό θέαμα από το να βλέπεις έναν αθλητή που παίζει να καπνίζει. Πρέπει να ήταν εξαιρετικά αντιαισθητικό και ζητώ συγγνώμη από όλους όσους με βλέπανε. Κάπνιζα πολύ. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς το έκανα αυτό να βγαίνω έξω και να καπνίζω, ενώ ήμουν παίκτης του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ“.
“Δεχόμουν τρελό bullying για το ύψος μου. Τραγικές καταστάσεις και θεωρώ ότι το μπάσκετ βοήθησε πάρα πολλά ψηλά παιδιά να φύγουν από αυτή τη διαδικασία του “τρελού” του χωριού. Αν είσαι σε ένα χωριό και είσαι 1.95 και οι συμμαθητές σου 1.65 είναι περίεργο τα παιδιά θέλουν να μοιάζουν”, δήλωσε για τα περιστατικά bullying όταν ήταν στο σχολείο.
“Tη βασική μάχη τη δίνει το παιδί, δεν τη δώσαμε εμείς”
Τέλος ο πρώην καλαθοσφαιριστής συγκλόνισε μιλώντας για την περιπέτεια υγείας του γιου του. “Ήταν 27 Δεκεμβρίου του 2004, την ημέρα του τσουνάμι στη νοτιοανατολική Ασία. Δεν θυμάμαι την ημέρα που τελείωσε αυτό. Θυμόμαστε τα άσχημα. Τελειώσαμε 2009 με 2010. Με δίδαξε ότι πάντα υπάρχουν χειρότερα, ειδικά εκεί που πήγαμε στην Αμερική. Δεν υπάρχει γιατί σε εμένα. Δίνεις τη μάχη μέχρι το τέλος με αισιοδοξία. Έπρεπε να ζήσουμε τη ζωή μας κανονικά σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Δεν μπορείς να θρηνείς κάτι, το οποίο δεν ξέρεις αν θα συμβεί. Επίσης είναι πολύ σημαντική η πίστη. Πέρασα δύσκολα αλλά τη βασική μάχη τη δίνει το παιδί, καμία δεν δώσαμε εμείς. Που τρυπιέται κάθε μέρα για πέντε χρόνια“.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"