The White Lotus: Είναι περίεργο πως η βιομηχανία του Hollywood κατορθώνει ορισμένες φορές να «αγγίζει» με εντυπωσιακή οξύτητα και μεστότητα τις σκοτεινές πτυχές του ίδιου του αμερικανικού ονείρου. Πως δηλαδή το ίδιο το σύστημα αποδομεί τον εαυτό του.
Αυτό πετυχαίνει σε εκπληκτικό βαθμό η σειρά «The White Lotus» του δαιμόνιου Mike White, που χωρίς φόβο και πάθος αναδεικνύει τους ιδεολογικούς-ηθικούς «δαίμονες» του νέο-αμερικάνικου καπιταλισμού.
Τι είναι μαύρη κωμωδία; Το “The White Lotus”
Χωρίς περιστροφές: Το «The White Lotus» του Mike White είναι η πιο σκοτεινή, αστεία, πολιτικοποιημένη, σαρκαστική και σκεπτόμενη σειρά που στριμάρει αυτή τη στιγμή και μάλλον από τις καλύτερες στιγμές της παγκόσμιας μυθοπλασίας στο χώρο της ανεξάρτητης κωμωδίας που έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια.
Και εξηγούμαστε: Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο δεν παύει στιγμή να είναι διαβολικά αφοπλιστική. Να σου δίνει την αίσθηση ότι το χιούμορ δεν έχει και δεν πρέπει να έχει όρια. Να σε διαβεβαιώνει ότι η επόμενη εξέλιξη της θα είναι ακόμα πιο σκοτεινή και συνάμα εντυπωσιακά απρόβλεπτη χωρίς ποτέ να προδίδει την «αντισυμβατικότητα» της.
Επίσης είναι μια σειρά τρομακτικά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) πολιτική. Είναι κυριολεκτικά ένα ανελέητο σφυροκόπημα στο μεγαλοαστικό όνειρο. Στις χίμαιρες, τις ψευδαισθήσεις, τις χαμένες ταυτότητες, τις παρανοϊκές «ψευτο-ψυχαναλυτικές» εφεδρείες που κουβαλά και πλάθει η τάξη των «δυνατών» όσο την ίδια στιγμή κατρακυλά στο βούρκο που η ίδια έχει δημιουργήσει.
Το ειδυλλιακό τοπίο της Χαβάης μετατρέπεται σε “κολαστήριο”
Το μαμόθρεφτο golden boy με τη γυναίκα τρόπαιο. Η μανιοκαταθλιπτική «μπεμπέκα» που δεν μπορεί να αποχωριστεί την τέφρα της μητέρας της. Η τυπική μεγαλοαστική οικογένεια όπου οι σύζυγοι και τα τέκνα ταξιδεύουν μαζί και συνάμα σε εντελώς διαφορετικό αστερισμό παραισθήσεων.
Αυτό το παρεάκι που περνά ένα χαλαρό (μπορεί και όχι) δεκαήμερο σε ένα υπερπολυτελές θέρετρο στη Χαβάη γίνεται στα χέρια του Mike White ο πιο φρικτός αντικατοπτρισμός του πόσο διαβρωτικός μπορεί να γίνει ο πλούτος που αποξενώνει, αλλοιώνει και μετατρέπει την ανθρωπιά σε προϊόν προς ανταλλαγή.
Με κορωνίδα φυσικά τις 2 έφηβες κοπέλες που διαβάζουν Νίτσε και Φρόιντ στην πισίνα του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου. Που κρίνουν αφ’ υψηλού την τάξη που τελικά τις θρέφει και τις διαμορφώνει. Που καταφεύγουν στο «παραμύθι» της πολιτικής ορθότητας, της απολύτως ψευδεπίγραφης κοινωνικής ευαισθησίας και της κυνικής αποδόμησης του ιδεολογικού, οικονομικού και ταξικού πλαισίου που τελικά θα οπλίσει τα δικά τους χέρια για να “καταστρέψουν” μέσα στην αφέλεια και την αναισθησία τους τον αδικημένο κόσμο που ευαγγελίζονται ότι υποστηρίζουν. Κατάμαυρο, ανελέητο, άγρια υπέροχο!
KEIMENO: ΘΟΔΩΡΗΣ ΛΕΝΝΑΣ
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"