Γιώργος Παράσχος: «Δεν φοβήθηκα τον θάνατο, μόνο μην δεν προλάβω να μεγαλώσω την κόρη μου»

Μια εκ βαθέων εξομολόγηση έκανε ο Γιώργος Παράσχος στην εκπομπή «Kako’s Κείμενα!» του Κυριάκου Νικολαΐδη, μιλώντας ανοιχτά για την προσωπική του μάχη με τον καρκίνο, την κόρη του και τη βαθιά του πίστη στον Θεό.

Ο ηθοποιός περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο τι ένιωθε, αποκαλύπτοντας πως ο μεγαλύτερός του φόβος δεν ήταν ο θάνατος, αλλά το ενδεχόμενο να μη ζήσει αρκετά για να μεγαλώσει την κόρη του.

«Ο μόνος φόβος που είχα ήταν να προλάβω να τη δω να μεγαλώνει. Δεν φοβήθηκα να πεθάνω – φοβήθηκα να μην πεθάνω νωρίς. Ο πυρήνας της ύπαρξής μου, η καρδιά μου, με καθοδηγούσε να ηρεμήσω, να το πάρω βήμα-βήμα, να αντιμετωπίζω κάθε δυσκολία μία προς μία», είπε με ειλικρίνεια.

Μιλώντας για την ασθένεια, τη χαρακτήρισε ως «θυμό του οργανισμού»:

«Ο καρκίνος είναι ένας θυμός. Ο οργανισμός δεν θέλει να αυτοκτονήσει, δεν σου δίνει όπλο, ούτε σχοινί. Πρέπει κάπου να ξεσπάσει. Όταν οι χημειοθεραπείες δεν πετυχαίνουν, εκείνος θυμώνει περισσότερο και γίνεται πιο επιθετικός».

Στη συνέχεια τόνισε την ανάγκη να ακούσουμε τι προσπαθεί να μας “πει” η ασθένεια, για να μπορέσουμε να τη διαχειριστούμε:

«Ο καρκίνος μας μιλάει. Αν τον ακούσουμε, μπορεί να ηρεμήσει και να φύγει».

Ο Γιώργος Παράσχος μοιράστηκε και το μήνυμα που του άφησε αυτή η σκληρή εμπειρία:
«Κατάλαβα ότι δεν είμαστε εκλεκτοί, αλλά επιλεγμένοι για έναν σκοπό: να βοηθήσουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Όχι μόνο αυτούς που έχουν περάσει το ίδιο, αλλά κυρίως εκείνους που δεν έχουν περάσει, ώστε να μην το ζήσουν ποτέ».

Αναφέρθηκε, τέλος, και στη σχέση του με την πίστη, αποκαλύπτοντας πως αφιερώνει καθημερινό χρόνο για να μιλά στις εικόνες των Αγίων στο σπίτι του:

«Είμαι μόνος και μιλάω. Όχι φωναχτά. Απλά νιώθω ότι επικοινωνώ».

Κλείνοντας, υπογράμμισε πόσο σημαντικό είναι να διατηρεί κανείς εσωτερική ηρεμία:

«Προσπαθώ να έχω μέσα μου το απόλυτο κενό, για να μπορώ να αντιμετωπίζω ό,τι έρθει – είτε οικονομικό, είτε φιλικό, είτε οικογενειακό. Αν δεν είμαι ήρεμος, το πρόβλημα θα γεννιέται ξανά και ξανά».