Στις 13 Μαρτίου του 2020 η χώρα μας εισήλθε για πρώτη φορά σε καθεστώς lockdown, προκειμένου να αποτραπεί η ανεξέλεγκτη διασπορά του κορονοϊού. Έκτοτε, ακολούθησαν άλλα δυο lockdown, με μόνο “διάλειμμα” το καλοκαίρι του 2020, όπου επιστρέψαμε για λίγο στην κανονικότητα και αυτή υπό όρους.
Σχεδόν έναν χρόνο μετά, ύστερα από μια “αλυσίδα” απαγορεύσεων και σκληρών περιοριστικών μέτρων, αναστολή συμβάσεων εργαζομένων, επιδόματα στήριξης, αλλά πλέον με νέο όπλο στη “φαρέτρα” της Πολιτείας, τα self test και τα εμβόλια, όλοι αναμένουν με αγωνία την επόμενη μέρα. Και αυτή η επόμενη ημέρα έχει ήδη ξεκινήσει δειλά δειλά από τον Μάιο όπου γίνεται σταδιακά άρση των περιοριστικών μέτρων.
Έξι διαφορετικοί άνθρωποι, από διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους περιγράφουν στο DEBATER πώς η καραντίνα άλλαξε την καθημερινότητά τους και τις σκέψεις τους για το μέλλον.
Βάιος Παπασταθόπουλος – Δικηγόρος
“Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η πανδημία που έχει ενσκήψει και στη χώρα μας, μας έχει επηρεάσει σημαντικά στον τρόπο άσκησης του δικηγορικού λειτουργήματος. Ένα από τα μέτρα που λήφθηκαν είναι και η μη λειτουργία, επί της ουσίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, των δικαστηρίων, κάτι που δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στον κλάδο μας.
Υπήρξαν δύο φορές που δόθηκαν στους δικηγόρους επιδόματα (των 600 και 400 ευρώ), χωρίς όμως να αυτό να επουλώνει το πρόβλημα. Θα πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα ώστε οι συλλειτουργοί της δικαιοσύνης να τύχουν από το κράτος της ανάλογης προστασίας, ώστε να απονέμεται η δικαιοσύνη με ταχύ και ομαλό τρόπο και να μπορεί ο δικηγόρος να βιοπορίζεται αξιοπρεπώς από το επάγγελμα του”, καταλήγει.
Έλενα Γαρυφαλλάκη – Τραγουδίστρια
“Η τελευταία καραντίνα ήταν σαφώς η χειρότερη από όλες. Ομολογουμένως, δεν περίμενα να διαρκέσει τόσο πολύ. Τα μαγαζιά έκλεισαν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο κλάδος μας έχει καταρρεύσει και μαζί με αυτόν και η ψυχολογία μας. Εμείς οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου, περνάμε πολύ δύσκολα οικονομικά και ψυχολογικά, έχουμε γονατίσει”.
Εκτός από το βιοποριστικό κομμάτι, είμαι τραγουδίστρια, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη μουσική μου, την οποία χαίρομαι να μοιράζομαι με τον κόσμο. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι μπαίνω σε κατάθλιψη. Ελπίζω να μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε ξανά και να προσφέρουμε χαρά και ζωντάνια στους ανθρώπους, που το έχουν τόσο ανάγκη. Η διασκέδαση είναι απαραίτητη περισσότερο από ποτέ σε αυτή την χρονική στιγμή για όλους μας”.
Θανάσης Δέσπου – Εκπαιδευτικός σε δημοτικό σχολείο
“Πριν από έναν χρόνο, περίπου ένας νέος, επιθετικός και θανατηφόρος ιός μπήκε στη ζωή μας και τα άλλαξε όλα. Ξαφνικά βρεθήκαμε να κυκλοφορούμε στον δρόμο με μάσκα, να στέλνουμε SMS για να βγούμε έξω και το κυριότερο να νοιώθουμε φοβισμένοι και απειλούμενοι. Ως εκπαιδευτικός δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα έκανα μάθημα με μάσκα και δεν θα έβλεπα τα πρόσωπα των μαθητών μου. Πώς να διαβάσουν αυτά το δικό μου πρόσωπο κι εγώ το δικό τους;
Και να που ήρθε η στιγμή το μάθημα να γίνεται εξ’αποστάσεως με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Νέα άγχη, νέοι προβληματισμοί, νέες γνώσεις και δεξιότητες. Ασύγχρονη και σύγχρονη εξ’ αποστάσεως διδασκαλία. Πώς θα τα μάθω όλα αυτά; Θα είναι αποτελεσματικά; Θα μαθαίνουν τα παιδιά; Αυτοεπιμόρφωση και επιμόρφωση από την καθηγήτρια της πληροφορικής, άπειρες συζητήσεις με συναδέλφους και ελάχιστη παροχή γνώσεων από τους υπεύθυνους. Στο τέλος τα κατάφερα, ξεκίνησα να διδάσκω μέσα από υπολογιστή. Σ’ αυτό το σημείο ξεκίνησαν νέα άγχη και ακόμη περισσότεροι προβληματισμοί σχετικά με το Webex(η πλατφόρμα της ιταλικής εταιρείας Cisco μέσω της οποίας πραγματοποιείται η τηλεκπαίδευση), τον εξοπλισμό των παιδιών, την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Μετά από αρκετούς μήνες τηλεκπαίδευσης, είδα ότι οι μαθητές μου άρχισαν να μαθαίνουν. Τα παιδιά πάντως, βαρέθηκαν τον εγκλεισμό, κουράστηκαν! Τους έλειψε το σχολείο και μου το δήλωσαν ξεκάθαρο”.
Όλγα Καταφυγιώτη – Στατιωτικός
Για κάποιους όπως η Όλγα και η Μαργαρίτα ωστόσο, το lockdown δεν ήταν μόνο καταπίεση, αλλά είχε και τα οφέλη της.
“Η δεύτερη καραντίνα, ήταν ομολογουμένως πολύ χειρότερη από την πρώτη. Ωστόσο για μένα ήταν μια ευκαιρία να μείνω περισσότερο στο σπίτι, να πιάσω πάλι τα βιβλία μου, να κάνω γυμναστική, να ηρεμήσω. Για πολλούς γνωρίζω ότι ήταν πολύ δύσκολα, όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά. Το lockdown ήταν μια ευκαιρία να ανασυγκροτηθώ, να τα βρω με τον εαυτό μου και να επανέλθω στην πραγματικότητα ομαλότερα”, σημειώνει.
Μαργαρίτα Τζώρτζη – Blogger
“Εργάζομαι στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκεί είδα από τις πρώτες μέρες το καθολικό pause στο οποίο μπήκε ολόκληρος ο πλανήτης από τις αρχές του 2020. Αυτοί οι τέσσερις μήνες ήταν αρκετοί για να με κάνουν να ενεργοποιηθώ. Αρχικά έκοψα το τσιγάρο και γενικότερα οτιδήποτε ή οποιονδήποτε με τροφοδοτούσε αρνητική ενέργεια! Εν συνεχεία, μετακόμισα μόνη μου και περίπου στη 14η μέρα της πρώτης καραντίνας, σκέφτηκα να αρχίσω το περπάτημα και με το “ταπεινό” κινητό μου ξεκίνησα να φωτογραφίζω ό,τι μου άρεσε. Αυτό γινόταν για αρκετό καιρό μέχρι που έφτιαξα μία σελίδα στα social media, για την Ελλάδα όπου ανέβαζα αυτά τα κλικ, με το όνομα Greece o’clock, η ώρα της Ελλάδας δηλαδή.
Κατάλαβα ότι οι σημαντικότερες μέρες ενός ανθρώπου είναι η μέρα που γεννήθηκε και η μέρα που κατάλαβε ΓΙΑΤΊ γεννήθηκε… για να ζει! Η ζωή δε σταματάει σε μια πανδημία.. Η ζωή προχωρά! Εσείς;”
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ"