Ο Πάρης Γούναρης είναι από γενιά ζαχαροπλαστών. Στα 18 του χρόνια επέλεξε να σπουδάσει στο λεγόμενο Οικονομικό της Νομικής Σχολής Αθηνών από το οποίο αποφοίτησε μεν, αλλά έγινε… ζαχαροπλάστης.
«Η ζαχαροπλαστική είναι τρόπος σκέψης και τρόπος ζωής» μας λέει στο εργαστήριο του στην Κουλμπάρα του ιστορικού κέντρου της Μυτιλήνης.
Έχοντας ανακαινίσει εκ βάθρων και μετατρέψει σε εργαστήριο και πωλητήριο ένα μαγαζί στη γωνία Μητροπόλεως και Βερναρδάκη όπου στις αρχές του 20ου αιώνα στεγαζόταν το εργαστήριο φωτογραφίας του Σίμου Χουτζαίου, ο κ. Γούναρης δε θα μπορούσε παρά να παράγει γλυκά… «έργα τέχνης».
«Και τούτες τις μέρες, λέει στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο κ. Γούναρης, το γλυκό έργο τέχνης πραγματικά μέσα στην απλότητα του, η μυτιληνιά βασίλισσα των γιορτών είναι η πλατσέντα».
Πρόκειται για μια εκδοχή πίτας η πλατσέντα. Ζυμάρι σε λωρίδες που «σουρώνει» περιέχοντας καρύδι και μυρωδικά κανέλα και γαρύφαλλα και ψήνεται.
Η μια εκδοχή του γίνεται με ελαιόλαδο, πετιμέζι από σύκα, ούζο μυτιληνιό και ντόπια καρύδια. Η άλλη του εκδοχή η πιο «βαρειά», κρατάει τα καρύδια και τα μυρωδικά αλλά και το ούζο και περιέχει βούτυρο αντί για ελαιόλαδο και μέλι αντί για πετιμέζι.
Και το μυστικό της επιτυχίας του ποιο είναι; «Τα καλά ντόπια υλικά» λέει ο κ. Γούναρης. «Η Λέσβος παράγει απίστευτης ποιότητας γεωργικά προϊόντα και παράγωγα τους. Η κουζίνα της και άρα και η ζαχαροπλαστική του νησιού έχουν να κάνουν με τα προϊόντα αυτής της γης. Χωρίς αυτά όσο ταλέντο και αν διαθέτουμε καμία πλατσέντα, κανένα άλλο ντόπιο γλυκό δεν θα είναι ίδιο», καταλήγει.
Ακολούθησε το debater.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
