Παρακολουθώ την εξέλιξη της υπόθεσης με τους πίνακες που είχαν κλαπεί από την Εθνική Πινακοθήκη. Από την εποχή που είχε γίνει η κλοπή τους αφιέρωσα πολύ χρόνο, σε συνεργασία με τον Δήμο Κουζηλο, ο οποίος ήταν πρώην διοικητής αρχαιοκαπηλίας και αξιωματικός της ΕΥΠ, σε ραντεβού με πληροφοριοδότες σχετικά με την πορεία των κλοπιμαίων αλλά και για αξιοποίηση πληροφορίας από το εξωτερικό που αφορούσε σε προσπάθεια προσέγγισης προσώπων – μεσολαβητών για την πώληση ενός πίνακα του Πικάσο.
Τα ρητορικά ερωτήματα μετά από την σύλληψη παραμένουν
-Πως διέθετε ο δράστης τεχνογνωσία αφοπλισμού των συστημάτων συναγερμού
-Η μαρτυρία του φύλακα αναφέρεται σε ύπαρξη συνεργού δευτέρου ατόμου
-Πως είναι δυνατόν όντας φιλότεχνος ο δράστης να σκούπισε το αίμα του με τον τρίτο πίνακα τον οποίο ισχυρίζεται ότι κατέστρεψε και πέταξε στα σκουπίδια
-Γιατί ένας διακεκριμένος Ολλανδός ερευνητής επιμένει ότι υπήρξε διαπραγμάτευση για πώληση των έργων που κλάπηκαν στο εξωτερικό
-Με ποιο τρόπο επιτηρούσε ο δράστης την πινακοθήκη για έξη μήνες και δεν έγινε αντιληπτός
-Πως κατάφερε και δεν έγινε ποτέ αντιληπτός από κάποιο καταγραφικό σύστημα ή από μια κάμερα
