Κάθε χρόνο, στις 24 Οκτωβρίου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Πολιομυελίτιδας και σκοπός της συγκεκριμένης “ημέρας” είναι να θυμάται ο κόσμος, τις προσπάθειες του ΟΗΕ και των υπηρεσιών του για την εξάλειψη της ασθένειας η οποία είναι μια από τις κύριες αιτίες της παιδικής αναπηρίας.
Πολύ συχνά, η πολιομυελίτιδα, ονομάζεται και παιδική παράλυση και είναι μια οξεία ιογενής μολυσματική ασθένεια η οποία μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο τρόπος με τον οποίο μεταδίδεται είναι μέσω των κοπράνων και του στόματος.
Ο συγκεκριμένος όρος προέρχεται από τις λέξεις “πολιός” – γκρίζος – , “μυελός” και την κατάληξη -ίτις η οποία υποδηλώνει τη φλεγμονή στους ιατρικούς όρους.
Ο ΟΗΕ αποφάσισε το 1988 να καταπολεμήσει τη νόσο δημιουργώντας ένα πρόγραμμα εμβολιασμού στις χώρες του Τρίτου κόσμου, όπου και η ασθένεια είχε εκδηλωθεί έντονα και ο αριθμός των κρουσμάτων έπεσε κατά πολύ. Το 1988 είχαν καταγραφεί 350.000 ενώ το 2013 είχαν πέσει στα 416.
Τον Ιούνιο του 2002 η Ελλάδα είχε ανακηρυχθεί μια από τις περιοχές οι οποίες ήταν “ελεύθερες” από τη συγκεκριμένη ασθένεια μαζί με άλλες χώρες της Ευρώπης καθώς ήταν αποτελεσματικός ο εμβολιασμός.
Υπάρχουν τεσσάρων ειδών ιοί της πολιομυελίτιδας
Παραλυτική πολιομυελίτιδα
Πολιομυελίτιδα νωτιαίου
Προμηκική πολιομυελίτιδα
Νωτιαιοπρομηκική πολιομυελίτιδα
H συγκεκριμένη ασθένεια προκαλείται από μόλυνση με ένα μέλος του γένους Εντεροϊό γνωστό ως ιός της πολιομυελίτιδας (PV). Αυτοί οι RNA ιοί προσβάλλουν το έντερο και πιο συγκεκριμένα το γαστρεντερικό σωλήνα – ειδικά τον στοματοφάρυγγα και το έντερο.
Τα πρώτα σημάδια συνήθως κάνουν την εμφάνιση τους μέσα σε 3 με 35 μέρες και η πιο κοινή διάρκεια είναι από 6 έως 20 μέρες.
Η προφύλαξη κατά της πολιομυελίτιδας
Υπάρχουν δυο τρόποι για να υπάρχει προφύλαξη κατά της πολιομυελίτιδας:
1.Παθητική ανοσοποίηση
2.Εμβόλια
Πώς γίνεται η διάγνωση
Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, η οριστική εργαστηριακή διάγνωση απαιτεί την απομόνωση του άγριου ιού πολιομυελίτιδας από δείγματα κοπράνων, ΕΝΥ ή οροφαρυγγικές εκκρίσεις. Αν απομονωθεί ιός πολιομυελίτιδας από ένα άτομο με οξεία χαλαρή παράλυση, πρέπει να ελεγχθεί περαιτέρω, προκειμένου να προσδιορισθεί εάν ο ιός είναι του «άγριου» τύπου (δηλ. του ιού που προκαλεί νόσο) ή του τύπου του εμβολίου (ιού που μπορεί να προκύψει από στέλεχος εμβολίου). Εξειδικευμένα εργαστήρια μπορούν να ξεχωρίσουν τον «άγριο» τύπο του ιού από τα στελέχη των εμβολίων.